Pamana (Tagalog, Rachel)
Montāžas Teksta
- Sa isang lugar may lalaking nangangatong ang paa sa paghakbang . Lakad-takbo ang ginawa na puno ng pawis habang bitbit ang pagkain. Bawat oras ay mahalaga sa kanya kaya siya ay nakipaghabulan sa papalubog na araw. Matinding bugso ng damdamin ang naramdaman dahil sa naalala niya na ang kanilang lupa ay inangkin ng iba.
- Isang araw, umusbong ang panganib sa kabukiran dahil dumating ang maraming taong may dalang sandata. Ang kuya Lito niya ang lumabas at lumapit sa mga dumarating. Sila ay inutusan na lumayas na dito sa kanilang lupaing. Ngunit hindi pumayag ang kanyang Kuya Lito.
- Dahil sa hindi pagpayag ng kanyang Kuya Lito na umalis, umalingawngaw ang putok ng armas at nakita lahat ni Miguel ang nangyari lalo na sa kanyang Kuya Lito na bumagsak sa Lupain. Dahil dito umusbong ang mga negatibong emosyon ni Miguel sa nasaksihan.
- Tatlong araw ang lumipas matapos ilibing ang kanyang kapatid hindi parin nakukuha ang hustisya. Habang dala ang pagkain ay naalala niya ang nangyari at muling umusbong ang galit sa kanyang damdamin. Ngunit ang kanyang pag-iisip ay naputol ng papalit na siya sa kanilang bahay at may narinig siyang pag-ubo galing sa kanilang bahay.
- Pagpasok niya sa kanila, nakita niya ang kalagayan ng kanyang ama at siya naiyak. Sa nanghihinang boses ay sinabi ng kanyang ama bago ito malagutan ng hininga ay wag daw siyang mawalan ng pag-asa sapagkat hindi habang buhay na madilim ang buhay at ito'y liliwanag rin.
- Kinabukasan, habang tumingin siya sa paligid ay naisip niya ang sinabi ng ama, na ang taong walang problema at nasa maling daan na ibinigay ng mundo ay wala silang patutunguhan at sila lamang ay malulugmok. Pagkatapos ay ipinagdaop niya ang palad at nanalangin, at hinakbang ang paa sa nais niyang paroroonan.
Izveidoti vairāk nekā 30 miljoni stāstu shēmu