Lilije - Adam Mickiewicz
Montāžas Teksta
- Starzec rezygnuje ze swojego pomysłu i podpowiada pani, jak dokonać wyboru męża; obaj mężczyźni mają zerwać bukiety kwiatów i złożyć je na ołtarzu w cerkwi. Ten, którego wieniec pani wybierze zostanie jej mężem.
- Ach, jak pogodzić braci? Chcą mojej ręki oba; Ten i ten się podoba, Lecz kto weźmie? kto straci?
- Oto w wieńcu lilije, ach! czyjeż to są, czyje? Kto mój mąż, kto kochanek?
- Tyś moja, mój to kwiat! [...] To mój, to mój, to mój!
- Pani, śród dziewic grona do ślubu prowadzona, wystąpi śród kościoła i bierze pierwszy wianek, obnosi go dokoła:
- Kłamstwo! To mój, to mój, to mój!
- Mój wieniec i ty moja! Kwiat na mym rwany grobie: Mnie, księże, stułą wiąż; Zła żono, biada tobie! To ja, twój mąż, twój mąż! Źli bracia! biada obu! Z mego rwaliście grobu, Zawieście krwawy bój! To ja, twój mąż, wasz brat, Wy moi, wieniec mój, Dalej na tamten świat!
- Wtem drzwi kościoła trzasły, wiatr zawiał, świece zgasły, wchodzi osoba w bieli, znany chłód, znana zbroja. Staje wszyscy zadrżeli, staje, patrzy ukosem, podziemnym woła głosem:
Izveidoti vairāk nekā 30 miljoni stāstu shēmu