Isang maulang umaga sa Pasir Gudang, naguusap ang mag-inang si Nely at Pamungkas. Kailangan kasing pumunta ni Pamungkas sa bayan upang maranasan ang saya ng Merdeka Day at ibahagi sa kaniyang klase ang kaniyang mga karanasan bilang proyekto.
Anak, hindi ba't mayroon kang pupuntahan ngayon?
Ah opo Nay. Kailangan ko po kasi kitain ang aking mga kaklase para sa proyekto namin.
Nay handa na po ako. Hihintayin ko na lamang po kayo.
Nay! Paano na po tayo makakaalis? Naulan pa rin po eh.
Tayo munang maghintay anak. Titila rin yan mamaya, hintayin mo lang.
Patuloy parin ang pag-ulan. Nagdadalawang isip si Nely kung tutuloy pa ba sila. Ngunit makalipas ang ilang minuto ay tumila na ang ulan.
Maligayang Araw ng Merdeka sa inyong lahat!
Nabalitaan naming nahihirapan daw silang magayos ng mga dekorasyon doon sa Plaza.
Tayo ay pumaroon na sa Plaza at nang matulungan natin magayos ang mga tao doon.
Nakarating na ang mag-ina sa bayan at sinalubong na sila ng mga kaibigan ni Pamungkas.
Nagtulong-tulong sila sa pag-aayos ng mga dekorasyon para sa magaganap na Pista.
Selamat Hari Merdeka!
Selamat Hari Merdeka!
Nang matapos silang magayos, nagkasiyahan na lahat ng tao sa Plaza. Ito ay naging masayang Merdeka Day.