punk klasera iristean Txintxetak poltsikotik atera eta irakaslearen aulkian jarri zituen, punta zorrotzak gora begira zituela. Eskua minduta nuen, idatzi eta idatzi bedeinkatua esaldia. eskolarako bidean Bezperako gauerdian oheratu zen. Poltsikoan dozena erdi txintxeta zituen.
Pixka bat igaro ondoren Paskalin andrea sartu zen. Punki matematika liburua ezkutatzen saiatu zen erabateko kontzentrazioarekin irakurtzen ariko balitz bezala.
Irakurri duzun azken liburua. Iritzi bat ematea gustatuko litzaidake
Punki zatoz ona!
Glup.
Gutxienez, telefono-liburua hizketan hastear zegoenekoa da, bistan denez, apur bat –ez zitekeen argi asko izan– Punkiren garunaren txoko ezkutu batean argituta. Ez zuen batere irakurri, baina, zorionez, izenburua gogoratu zuen, urrezko letraz idatzita: -Irakurri dudan azken liburua? Urte batzuk ziren bere izeko batek apal handi eta lodi bat oparitu ziola. Hitzak ezpainak irteten hasi ziren, dardarka. Gure laguna gogoratzen saiatu zen, baina alferrik. Ez nuen izenburu bakar bat ere gogoratzen. -Ez esan azkenaldian ezer irakurri duzunik. ez duzula... Ez duela gutxi ezta behin ere.