Isang araw, sumama si Pepe sa kaniyang ama sa pamamangka sa ilog. Gustong-gusto ni Pepe ang pamamangka dahil bukod sa nalilibang siya ay nagugustuhan niyang pagmasdan ang mga nagtataasang mga puno at naggagandahang mga halaman at bulaklak. Gustong-gusto rin niyang nakikita ang iba’t ibang ibon na nagpapahinga sa kanilang mga pugad. Napapapalakpak siya sa tuwing siya’y makakikita ng mga ibong sabay-sabay na lumilipad.
Sa bandang likuran ng bangka laging umuupo si Pepe. Nakataas ang kaniyang mga paa sa malapad na kahoy na inuupuan ng kaniyang ama. Ang paghanga ni Pepe sa sama-samang paglipad ng mga ibon ay kaniyang pinapalakpakan.
Pero, huwag kang malikot. Baka lumubog ang bangka,
Yehey! Ang ganda! Sabay-sabay sila sa paglipad!
“Dinaramdam ko po, Ama. Labis po kasi akong nagandahan sa nakita ko
Huwag kang mag-alala. Ibabalik ko ang bangka para kunin ang tsinelas mo
“Ama, nahulog po ang aking isang tsinelas
“O, bakit mo itinapon ang kapares ng tsinelas mo?
Natawa ang ama ni Pepe. Ipinagpatuloy niya ang pagsagwan habang tuwang-tuwang pinanonood ni Pepe ang nagliliparang mga ibon.
Para po pakinabangan ng makakukuha. Hindi po kasi niya magagamit ang isang tsinelas lamang
Sukurta daugiau nei 30 milijonų siužetinių lentelių