Noong unang panahon, sa isang malayong pook, sina Aling Rosa at ang anak na si Pinang ang nakatira. Sobrang mahal ni Aling Rosa si Pinang, ngunit lumaki si Pinang na hindi mahilig sa gawain sa bahay. Ayaw niyang matuto kahit inuudyukan ng ina, kaya't pinabayaan na lang siya nito.
Dahil alam niyang galit na ang kanyang ina, hindi na umimik si Pinang at umalis upang hanapin ang sandok. Kinagabihan, wala si Pinang sa bahay. Nabahala si Aling Rosa at tinatawag ang anak ngunit walang sumasagot.
Saan kaya nagpunta yyung batang iyon...
Isang araw nagkasakit si Aling Rosa. Hindi siya makabangon at makagawa ng gawaing bahay.
Matapos gumaling si Aling Rosa, hinanap niya si Pinang pero hindi niya ito nakita. Natagpuan niya sa bakuran ang isang di-kilalang halaman na pinagyaman niya hanggang magbunga ito ng isang bunga na tila ulo ng tao na napapalibutan ng mata. Naalala niya ang huling sinabi kay Pinang tungkol sa pagkakaroon ng maraming mata, na nauwi sa pagsisisi. Tinawag niya ang halaman na "Pinang," na sa palipat-lipat ng pangalan, naging "pinya."
Anak, pwede ka bang magluto ng lugaw?
Sige po Inay
Sukurta daugiau nei 30 milijonų siužetinių lentelių