Isang araw nagkasakit si Aling Rosa. Hindi siya makabangon. Inutusan niya si Pinang na magluto ng lugaw.
Isinalang ni Pinang ang lugaw ngunit napabayaan dahil sa kalalaro. Ang lugaw ay dumikit sa palayok at nasunog.
Isang araw sa kaniyang pagluluto hindi niya makita ang sandok.Tinanong niya ang kaniyang ina kung nasaan ito.
Umalis siya upang hanapin ang sandok. Kinagabihan ay wala si Pinang sa bahay. Tinatawag niya ang anak ngunit walang sumasagot.
"Naku! Pinang sana'y magkaroon ka ng maraming mata upang makita mo ang lahat ng bagay at hindi ka na tanong ng tanong sa akin."
Nayamot si Aling Rosa sa kakatanong ni Pinang.
Magaling na si Aling Rosa. Hinahanap niya si Pinang, nag tanong siya sa mga kapit bahay ngunit naglahong parang bula si Pinang at hindi na nakita ni Aling Rosa.
Biglang naalala ni Aling Rosa ang huli niyang sinabi ka Pinang, na sana 'y magkaroon ito ng maraming mata para makita ang kanyang hinahanap.
Laking pagkamangha ni Aling Rosa ng makita ang anyo ng bunga nito. Ito'y hugis-ulo ng tao at napapalibutan ng mata.
Tahimik na nanangis si Aling Rosa at laking pagsisisi dahil tumalab ang kanyang sinabi sa anak. Inalagaan niyang mabuti ang halaman at tinawag itong Pinang, Sa palipat-lipat sa bibig ng mga tao ang pinang ay naging pinya.
Sukurta daugiau nei 30 milijonų siužetinių lentelių