Noon ay may napakagandaang diyosa na nagngangalang Venus.Siya ay matuwain at mapagmahalbata. Lagi niyang kalaro ang kanyang anak na si Kupido. Sa lahat ng oras ay nakasukbit sa balikat ni Kupido ang kanyang busogatpalaso. Kapag tumimo sapuso ng isang tao ang palaso ay natututong umibig ito.
Minsan sa kanilang paglalaro ay di sinasadyang tinamaan ni Kupido si Venus.
Huwag kang magalala anak. Ayos lang ako. Magpapahilom muna ako ng sugat sa Lupa
Pasensya na ina, di ko sinasadya.
Nagpaalam si Venus sa kasintahan na uuwi muna sa Bundok Olimpos
Pagdating niyaroon ay isang ubod ng kisignaang kanyang nakita. Yaon si Adonis na hilig ay pangangaso
Mag-iingat ka, Adonis, baka mapahamak ka sapangangaso habang ako’y wala
Palibhasa’y hilig at likas talaga sa kanya ang pangangaso, sa kasamaang-palad, nanlaban ang nasabing hayop at siyaay nilapa.
Nalaman ni Venus ang nangyari at nagmamadali itong bumalik sa Daigdig.
Sa sobrang lungkot sa pagpanaw ng katipan.Ginamit niya ang kanyang kapangyarihan at ginawa niyang napakagandangang dugongtumapon sa kanyang kasintahan.Mula noon, ang mga rosas ay sinasabing ang dugo ni Adonisna simbolo ng pagmamahal
Sukurta daugiau nei 30 milijonų siužetinių lentelių