W przeciwieństwie do renesansu, który widział ludzi tak dobrych, literatura neoklasyczna postrzega człowieka jako "wadliwe".
Ta epoka była punktem wyjścia klasy średniej i tradycji popołudniowej herbaty. Ludzie zebrali się, aby omówić politykę i inne idee Oświecenia.
Neoklasyczne pisarze próbowali naśladować styl rzymskich i greckich "Neo-", czyli "nowych" i "klasycznych", odnoszących się do klasycznych cywilizacji.