Tuwing araw ng Lunes at Miyerkules maririnig ang ang malalaking boses ng magbobote na kilala sa tawag na Ka Bote...
Amihan
Bote! Bote!
May bote kayo diyan?!
MAY BOTE KAMI!!
Ay, Dios ko! Ang ingay ni Ka Bote!
Meron na si Ka Bote
Csúszik: 2
Isang araw...
Isang Araw...
Nay, bakit po wala si Ka Bote kanina?
Hindi ko alam nak
Babalik kaya siya, nay?
Saan na kaya si Ka Bote. Ang bait baya nun.
Alam mo ba wala si Ka Bote ngayon?
Talaga ba? Anong nangyari?!
Totoo, ang ingay niya talaga
Csúszik: 3
HOY! PABAYAAN MO SIYA!
Csúszik: 4
TULONG
ARF! ARF! ARF!
Csúszik: 5
TAY NAKITA MO SI KA BOTE?!
Zzzz...
Saan na si Ka Bote?!
Csúszik: 6
namangha ang lahat sa biglaang pagtubo ng isang maliit na puting halaman sa iba’t ibang bahagi ng nayon. Ito ay tinawag nilang “kabote” bilang pagkilala sa kabayanihan ni Ka Bote na sa pag- usad ng panahon ay naging pinagmulan rin ng salitang “kabotehan” na nagmula sa taguring Ka Bote at pangalan ng nayon ng Amihan na kalauna’y nagbago ng baybay mula sa letrang “o” sa kabote ay napalitan ng “u” na nagingkabuteat ang “e” naman sa salitang kabotehan ay napalitan ng “i” na nagingkabutihan.