Si Mathilde ay isa sa magaganda't mapanghalinang na babae sa pagkamali ng tadhana na ay isinilang siyang mahirap. Napangasawa niya si G. Loisel, isang tagasulat sa Kagawaran ng Instruksyong Pampubliko.
Isang gabi masayang umuwi ang kaniyang asawa. Inimbitahan sila sa isang kasiyahan.
"Wala akong isusuot na damit at alahas !"
Binigyan si Mathilde ng kanyang asawa ng pambili ng kaniyang damit at pinayuhan na manghiram na lang muna sa kaniyang kaibigan na si Madame Forestier.
Mahal akala ko pa naman ay matutuwa ka. Gusto ko lang naman maging masaya ka at maglibang.
Dumating ang inaasam na gabi ni Madam Loisel. Siya ang nagtamo ng pinakamagandang postura sa lahat ng babae doon. Mapanghalina siyang sumayaw. Tuwang- tuwa ang kalooban niya sa lahat ng papuring natamo sobrang ganda ng gabi na iyon para sa kanya.
AhHhh, nawawala ang kuwintas!!!
Nang sila ay umuwi. Dali- daling pumunta si Mathilde sa kanyang silid-tulagan upang pagmasdan sa salamin ang kanyang sarili. Ngunit nung tinignan niya ito ay laking gulat niya na ito’y nawala sa kaniyang katawan at labis na iniisip kung saan niya ito nahulog.Agad niya itong sinabi sa kaniyang asawa. At agad naman itong hinanap.
Ha? Ano?Imposible! Paano nangyare ‘yon?
Kung kani-kanino sila nanghiram, lumagda ng mga kasulatan, pinasok kahit na gipit ang kanilang kasunduan, kumuha ng mga patubuan at pumatol sa lahat ng manghuhuthot. Inilagay niya ang buong buhay niya sa alanganin. Hanggang sa maibalik ang kuwintas kay Madame Forestier. Ngayon hinarap ni Mathilde ang buhay ngkaralitaan. Tumira sila sa maliit na silid sa kaituktukan ng isang bahay paupahan. Naranasan ni Mathilde ang bagay ng gawain sa kusina , paglalaba at paghahanap buhay. Sampung taon niya itong tiniis upang mabayaran ang kanilang utang.