Siguradong magugustuhan nila itong pagkain na niluto ko.
Mahal, baka pwede namang tirahan mo mga anak mo ng pagkain.
Bakit ba! Gutom ako eh!
Hindi na! Basta, huwag mong kalimutang ibigay sa akin ang sasahurin ng dalawa hah.
Aalis ka na! Hindi mo ba hihintayin ang ating mga anak?
Isang gabi ay naghanda si Sisa ng isang espesyal na hapunan para sa kanyang mga anak na sina Crispin at Basilio.
Paano na yung mga anak ko? Inubos ng kanilang ama ang mga pagkain.
Sa kasamaang palad, dumating ang kaniyang irresponsableng asawa at inubos ang kanyang inihain na pagkain para sa kanilang mga anak.
Ayan kakanin at tuyo, para kahit papaano ay may makain sila.
Umalis na ang kanyang walang kwentang asawa at pagkatapos ito paay nagbilin na ibigay sa kanya ang bahagi ng sasahurin ng mga anak.
Ina! Nasan po ba kayo? Ina!
Dahil sa ginawa ng asawa, naiyak sa sama ng loob si Sisa. Iniisip niya ang masasarap na pagkaing para sa dalawang anak.
Masakit man sa damdamin, nagluto nalamang siya ng kakanin at nag-ihaw ng dalawang tuyo para sa mga anak na inaasahang darating.
Ngunit lumipas ang ilang oras at wala pa ring Crispin at Basilio na dumarating. Inaaliw niya ang sarili upang hindi mainip. Maya-maya pa ay dumating si Basilio at isinisigaw ang pangalan ng ina.