Makalipas ang sampung taon, tuluyan ng nabayaran ng mag asawang Loisel ang kanilang mga utang na ginamit nila upang ipambili ng naiwala ni Mathilde na kuwintas na pagmamay-ari ni Madam Forestier.
फिसलना: 2
Isang araw, habang naglalakad ay nakasalubong ni Mathilde si Madam Forestier.
फिसलना: 3
Dahil sa naiwala ko ang kwintas kinailangan kong magtrabaho ng lubos at gumawa ng paraan para mabalik sayo ang kuwintas na nagkakahalaga ng 34,000 na prangko.
Ikaw ba talaga yan Mathilde? Anong nangyari sa iyo? Bakit mas matanda pa ang hitsura mo kaysa sa edad natin?
Hindi agad nakilala ni Madam Forestier si Mathilde dahil hindi siya makapaniwala sa malaking pagbabago sa magandang mukha ni Mathilde dati na ngayon ay parang hindi na angkop sa edad nila dahil sa mas nagmukha na siyang matanda.
फिसलना: 4
Hay nako Mathilde bakit hindi mo ito agad sinabi sa akin, peke naman ang kuwintas inukit lamang iyon sa pwet ng baso at halos 500 prangko lamang ang halaga nito.
Nagulat si Mathilde sa mga sinabi ni Madam Forestier sa kaniya, hindi siya makapaniwala na 500 prangko lamang ang halaga ng kuwintas at na ito ay peke lamang.
फिसलना: 5
Huwag ka ng malungkot at umiyak pa, nagpapasalamat ako sa katapatan mo sa akin bilang iyong kaibigan. Ginawa mo ang buo mong makakaya para ibalik ang kuwintas.
Nang malaman ni Madam Forestier ang ginawa ni Mathilde, napakilos siya nito na may gawin naman para mapasaya niyang muli si Mathilde bilang kaniyang kaibigan.
फिसलना: 6
Gusto kong ibalik sayo anglahat ng sobra doon sa pinambili niyo ng kuwintas. Wag ka magalala, kusang-loob ko iyong ibibigay sayo dahil naging tapat ka sakin kahit na nagkamali ka nong una.
Talaga ba? Napakabuti ng iyong loob, maraming salamat sa pagintindi at pagiging mabuti mo sa akin. Salamat talaga kaibigan!
Sa wakas, nakadama ng tunay na kaligayahan si Mathilde dahil natuto na siya sa kaniyang pagkakamali at naging mas malapit ang pagkakaibigan nila Mathilde at ni Madam Forestier.