Unknown Story
טקסט Storyboard
- भ्रान्तः कश्चन बालः पाठशालागमनवेलायां क्रीडितुम् अगच्छत् । किन्तु तेन सह केलिभिः कालं क्षेप्तुं तदा कोऽपि न वयस्येषु उपलभ्यमान आसीत् । यतः ते सर्वेऽपि पूर्वदिनपाठान् स्मृत्वा विद्यालयगमनाय त्वरमाणाः अभवन् । तन्द्रालुः बालः लज्जया तेषां दृष्टिपथमपि परिहरन् एकाकी किमपि उद्यानं प्राविशत् ।
- “विरमन्तु एते वराकाः पुस्तकदासाः । अहं तु आत्मानं विनोदयिष्यामि। सम्प्रति विद्यालयं गत्वा भूयः क्रुद्धस्य उपाध्यायस्य मुखं द्रष्टुं नैव इच्छामि। एते निष्कुटवासिनः प्राणिन एव मम वयस्याः सन्तु“ ।
- अथ स पुष्पोद्यानम् व्रजन्तं मधुकरम् दृष्टवा तं क्रीडितुं द्वित्रिवारं आह्वयत् । तथापि सः मधुकरः अस्य बालकस्य आह्वानम् तिरस्कृतवान् । ततो भूयो भूयः हठमाचरति बाले सः मधुकरः अगायत - "वयं हि मधुसंग्रहव्यग्रा इति। तदा स बालः 'अलं भाषणेन अनेन मिथ्या गर्वितेंन कितेन ' इति विचिन्त्य दत्तदृष्टि चच्चा तृण श्लकादिकम आद्दनम् एकं चटकम् अपश्यत्, अवदत् च -
- अयि मधुकर: मानुषस्य मम मित्रम् भविष्यसि ? एही क्रीडावह
- "वयं हि मधुसंग्रहव्यग्रा "
- तदा खिन्नो बालकः एते पक्षिणो मानुषेषु नोपगछन्ति | तद् अन्वेषयामि अपरं मानुषोचितं विनोद यितारं इति विचिन्त्य पलायमानम् कमपि स्वानम् अवलोकयत | प्रीतो बालः तम् इतथं सम्बोध्यत -
- अयि चटकपोत! मानुषस्य मम मित्रम् भविष्यसि एही क्रीडावह । एतत् शुष्कं तृअनं त्यज स्वादूनि भक्ष्य कवलानि ते दास्यामि
- मया वतद्रुमसस्य साखायां नीडकर्यम्
- रे मानुषानां मित्र ! किं पर्यत्सि अस्मिन् निदाद्दिवसे? इदम् प्रच्छायशितलम् तरुमुलम् आश्रय स्व | अहमपि क्रीडा सहायं त्वामेवानुरूपं पश्यामीति |
- यो मां पुत्रपित्या पोषयति स्वामिनो गृहे तस्य रक्षानियोगकर्णनन् मया भ्रस्तव्यमिषदपि
- इति विचार्य त्वरितं पाठशालां अगच्छत् | ततः प्रभृति स विध्यावसनी भूत्वा महातिं वैदुषिम् प्रथां सम्पदं अलभत |
- कथमस्मिन् जगति प्रत्येकं स्व स्वकृत्ये निमग्नो भवति | न कोडपि ममिव वृथा कालशेपं सहते नम् एतेभ्यः यैः मे तन्द्रालुतायां कुत्सा समापदिता | अथ स्वोचितुं अहमपि करोमि |
- सर्वैः एवं निषिद्धः स बालो भग्नोमनोरथः सन् -
נוצרו מעל 30 מיליון לוחות סיפור