Maak een plotoverzicht van een verhaal over of gerelateerd aan de First Nations van de Arctische / subarctische regio! Dit voorbeeld komt uit The Very Last First Time van Jan Andrews.
Texte du Storyboard
DE ZEER LAATSTE EERSTE KEER door JAN ANDREWS
EVA EN HAAR MOEDER liepen naar de zee om mosselen te verzamelen
EVA VERZAMELDE MOSSELEN OP DE ZEEVLOER HELEMAAL ZELF
Eva Padlyat woonde in een Inuit-dorp aan de Ungava-baai in het noorden van Canada. Ze liep graag op de bodem van de zee, zoals iedereen in het dorp deed om mosselen te verzamelen om te eten. Vandaag was de eerste dag dat Eva alleen over de zeebodem zou lopen!
EVA ONDERZOEKDE DE BODEM VAN DE ZEE MAAR VERLOREN!
Eva en haar moeder pakten hun sleden elk met een schop, een ijsbeitel en een mosselpan. Ze bereikten de kust net op tijd om te zien dat het tij was weggegaan, waardoor alleen het dikke ijs boven en de zeebodem eronder overbleef.
EVA VOND HAAR WEG DOOR DE DUISTERNIS NAAR HET LICHT
Eva liet zich in de bevroren zee zakken tot op de zeebodem. Bij kaarslicht had ze al gauw een pan mosselen verzameld. Eva was trots op zichzelf en besloot dat ze nog wat tijd over had om de bodem van de zee te verkennen!
EVA WERD EENS MEER MET HAAR MOEDER herenigd
Eva zong terwijl ze de rotspoelen verkende en in de hopen zeewier speelde. Opeens besefte Eva dat ze te ver was gegaan. Het tij zou terugkomen. Ze bewoog te snel, liet haar kaars vallen en het licht ging uit! Ze kon niet door de duisternis heen kijken.
Eva verzamelde haar moed en tastte rond in de duisternis. Ze stak haar kaarsen weer aan en liep terug naar haar mosselpan en de opening in het ijs. Ze kon zien dat de heldere maan door het gat scheen. Toen haar moeder haar kwam halen, danste Eva vrolijk in het maanlicht!
Veilig met haar moeder weer bovenop het ijs, verklaarde Eva trots: "dat was mijn laatste allereerste - mijn allerlaatste eerste keer dat ik alleen op de bodem van de zee liep!"