"... i zostaliśmy odrzuceni z pogardą od stopienia tronu!"
Henryk używa powtórzeń na początku sekcji, aby podkreślić wszystkie odpowiedzi, których wysiłki kolonistów zostały spełnione w ich zarzutach na tron. Jego wykrzykniki napędzają pasję jedynego wyboru, które pozostały.
Ten fragment podkreśla niezwykłość sytuacji, w jakiej znajdują się koloniści. Odwoływali się do króla i odrzucił ich; Jeśli chcą zachować swoją wolność i nie pozwolić, aby ich walka była bezużyteczna, musieli iść do wojny i walczyć o "szlachetną walkę".