Unknown Story
Kuvakäsikirjoitus Teksti
- Bunsong anak si Adrian. Siya lamang ang naiiba ang propesyon dahil kapwa abugado ang dalawang nakatatanda sa kaniya. Lumaki siyang punong-puno ng pagmamahal mula sa kaniyang magulang.
- Makalipas ang dalawang taon mula nang siya ay maging doktor, pumanaw ang kaniyang pinakamamahal na ina. Naiwan sa kaniya ang pangangalaga ng ama na may sakit ring iniinda.
- Isang araw, habang nagpapahinga matapos ang halos limang oras na operasyon, nakatanggap siya ng tawag mula sa kasambahay na sinusumpong ng sakit ang kaniyang ama. Nagmadali siyang umuwi at kabutihang palad,naagapan naman niya ang kaniyang ama.
- Dahil sa bahay, Ospital, Bahay , Ospital nalang ang takbo ng buhay niya ay nakaramdam si Adrian pagkainggit at pakiramdam niya ay matatapos lamang kapag tuluyan nang mawala ang kaniyang ama. Hindi niya namamalayan, unti-unti niyang nararamdaman ang pagkaawa sa sarili. Nais niya makawala sa responsibilidad at magkaroon ng panahon para sa sarili.
- Alam ko kasi nais mo kong ilagaw sa loob ng kagubatan. Anak, palatandaan ito na dito tayo dumaan, para sa pagbalik mo ay hindi ka maliligaw.
- Bakit ka umiiyak?
- Wala po dad.. :(Bakit niyo po binabali ang mga sanga tuwing tayo'y napapahinga?
- Nagpunta sila sa kagubatan. Mabigat ang kaniyang ama kaya naman ay nagpapahinga sila paminsan minsan. Wala paring umiimik sa kanila napansin ng ama ang luha sa mata ni Adrian.
- Lalong bumilis ang pag-agos ng luha ng binata. Walang kaimik-imik muling pinasan ni Adrian ang ama at natagpuan ang sariling bumabalik sa lugar kung saan sila nanggaling.
Yli 30 miljoonaa kuvakäsikirjoitusta luotu