Ayon sa alamat, noong araw ay may isang ibon na napagod sa kalilipad, pero wala syang mahanap na pulo na puwede syang lumapag.
Quack, quack, quack, quack, quack. Saan kaya ako puwedeng bumaba?
Napagod ang mga pakpak nya, kailanan nyang mapahinga. Dapat may makita sya na lalapagang pulo.
Liuku: 2
Quack, quack, quack. Pakinggan mo ako ulap ang sinasabi ng dagat. Pakingan mo mabuti ulap.
Noong unang panohon ay mag kaaway ang langit at dagat.
Quack, quack, quack. Pakinggan mo ulap ang sinasabi ng dagat.
Woosshh, wssshh, wssshh
Liuku: 3
Kinausap din ni ibon ang dagat.
Quack, Quack, Quack. Dagat, Dagat tignan mo si ulap. Tingnan mong mabuti si ulap
Woosshh, wssshh, wssshh
Liuku: 4
Nasaktan si dagat sa batong inihagis ni ulap kaya gumanti sya. Woosssh, wssshh, wssshh. Pinilit na abutin ni dagat si ulap at ang mga bato na binagsak ni ulap ay dinurog nya na dinurog. Wooosshh, wssshh, wsssh. Matagal bago natigil ang pagaaway nina dagat at ulap. Umakyat at umakyat si ulap para hindi sya maabot ni dagat.
Liuku: 5
Ang akala ni ulap na masama ang sinasabi sa kanya si dagat, sabi ng sabi ito ng woosshh, wsshhh, wssshh.
At pinakingan ni ulap si dagat, narinig nya ang sinasabi nito.
Ang mga binato ni ulap na bato kay dagat ay unti-unting nagkaroon ng mga tanim, tinubuan ito ng mga puno.
(Quack, quack, quack. Saan kaya ako lalapag.)
Nagpatuloy parin sya lumilipad at naghahanap ng pulo na puwedeng babaan.
Liuku: 6
At tumingin nga si dagat kay ulap. Nakita ni dagat na nakasimangot ito kaya lalo nya linaka ni dagat ang kanyang wooosshh, wssshh, wssh. Akala ni ulap na iniinis sya ni Dagat kaya nagalit si Ulap, binato nya ng mga bato si dagat. Galit na galit si ulap at naghagis pa sya ng ilang kidlat.
Isang araw, sa wakas ay may nakita syang mga pulo na malalaki at maliliit.
Quack, quack, quack. Kay ganda naman ng mga pulong ito. Quack, quack, quack. (Dito-dito ako lalapag.)
At doon nga sa isa sa mga magagandang pulo ito lumapag ang ibon. Ang magandang kapuluan ay Pilipinas.