Komiks ballada lilije
Kuvakäsikirjoitus Teksti
- "Zbrodnia to niesłychana, pani zabija pana "
- Grób już liljami zasiany. Rośnijcie kwiaty wysoko, jak mąż mój leży głęboko.
- Słychać tętent na moście, do pani jadą goście. Bracia nieboszczyka!
- Teraz kobieta skrwawiona, blada, na kształt upiora, biegnie wzdłuż strumyka, do chaty pustelnika.
- Mąż mój z królem wyjechał, a ja wśród młodych zostałam i wiary nie dochowałam. Boję się kary, lecz on się nie dowie. Oto krew i nóż! Po mężu już!
- Nie żal ci zbrodni tylko strach kary? Idźże już, mąż stracił życie, twa tajemnica wieczną pozostanie.
- Co cię tu sprowadza?
- Pani aż zbladła, zemdlała i upadła. A gdy się ocuca woła...
- Pani z wyroku rada bieży szybko do domu i nic nie mówi nikomu. Przed bramą spotyka dzieci...
- Został w lesie za dworem, wróci jeszcze wieczorem.
- Mamo! Gdzie jest nasz tato?
- Dzieci długo czekały, aż w końcu zapomniały. A pani zapomnieć trudno, na sercu jej ciągle nudno i nigdy snu na źrenicy.
- Chyba ktoś jest na dworze, chyba ktoś dzieci woła!
- Na wojnie oddał życie.
- To kłamstwo. Wojna już skończona, weźmie cię niebawem w ramiona.
- Witaj bratowa! Gdzie nasz brat?
- Gdzie mąż?! Kiedy przy mnie stanie?!
- Wracał tutaj z nami, ale chciał pośpieszyć i nas przyjąć z rycerzami. I ciebie pocieszyć. Pewnie się zgubił w obłędzie i dziś lub jutro będzie.
Yli 30 miljoonaa kuvakäsikirjoitusta luotu