Unang sabado ,ng hiniliing ni rebo na ipagdiwang ang kanyang kaarawan kahit hindi pa ito ang araw.
Liuku: 2
salamat mga kaibigan
maligayang kaarawan Rebo!
Ikalawang sabado, Naki berthday naman si rebo sa kanyang pinsan,pagkatapos ay muling naglaro ng beyblade kasama ang mga pinsan niya.
Liuku: 3
talagang nakakaaliw ang mascot ngunit wala akong lakas para magsaya
Ikatlong sabado, Ang katrabaho ng ama ni rebo nangumbida ng mascot. matapos nito matanghal ay di man lang nakangiti si rebo subalit kita sa mga mata niya ang kasiyahan.
Liuku: 4
okay ka lang ba anak?
hindi po maganda ang pakiramdam ko
Ikaapat na sabado,di maikakaila ang pagkapawi ng lakas ni rebo pagkasapit ng ikaapat na sabado. Di na niya na makuha pang ipasok ang pisi ng beyblade upang ipaikot ito. Ramdam na ang hingal at pagod sa pagsasalita. Kaya kahit dalhin siya sa sa isang karnibl, isa lamang ninanais niyang sakyan.
Liuku: 5
''sige na, bo. salamat sa apat na taon. Mahal ka namin paalam.''
ikalamang sabado,eksaktong katapusan. Kasabay ng pagtapos ng pebrero ay oumanaw na ang aking anak.
Liuku: 6
mahal ka namin ng papa mo
Ikaanim na sabado, nang paglabas ni rebo sa hospital. huling sabado na nung masilayan siya ng mga nagmamahal. wala na ang beybkade at ang may ari nito. Payapa ng nakahimlay sa kabaong. Magkasamang magtutungo sa lugar na walang sakit,walang gutom walang hirap, payapang magpapaikot ikot.Maglalaro ng maglalaro. Habang kaming mga naiwan ay paglalabanan at pagaaralang tangapin ang kirot ng lungkot.