Kaya naman ay pinuntahan niya si Marcela at saka ito kina usap
Libisema: 2
Pagkatapos ng kanilang pagbabangayan ay umalis na si Marcela at iniwan mag isa si Bruno na umiiyak.
Libisema: 3
Lumipas ang panahon si Bruno ay nakaramdam ng kalungkutan at ito ay napansin ni Oscar, kaya naman ay naisipan niya na tulungan si Bruno na magka ayos si Marcela at Bruno.
Sigguro ay kailangan ko gumawa ng praan para sila ay magka ayos.
Libisema: 4
Pagkatapos nang lahat ng iyon ay nagka ayos na si Bruno at Marcela.
Marcela ako'y iyo sanang patawarin sa lahat ng aking nagawa, Ako ay lubos na nagsisi sa lahat ng iyon.
Pinapatawad na kita Bruno, ngunit ipangako mo saakin na hihndi mo na iyon uulitin.
Pangako Marcela
Libisema: 5
Maraming salamat Oscar sa pag tulong mo sa akin na kami ay magka ayos ni Marcela.
Walang anuman Bruno.
Pero bakit mo ako naisipan tulungan sa kabila ng lahat ng kasamaang nagawa ko sa iyo? (takang tanong ni Bruno)
Dahil itinuro sa akin ng aking inay na kahit gaano man kasama ang naranasan ko sa aking kapwa hindi pa din dapat na mawala ang aking kabaitan sa aking kapwa.