Otsing
  • Otsing
  • Minu Süžeeskeemid

Stay Gold, Amy

Loo Süžeeskeemi
Kopeerige see süžeeskeemid
Stay Gold, Amy
Storyboard That

Looge oma süžeeskeemid

Proovige seda tasuta!

Looge oma süžeeskeemid

Proovige seda tasuta!

Süžeeskeem Kirjeldus

เอมี่ สาวน้อยที่ไม่สมหวังในการเรียนหลังจากได้เห็นคะแนนสอบกลางภาคสุดย่ำแย่ของเธอเอง เธอนั่งตัดพ้อเป็นประจำทุกครั่งที่เธออ่านหนังสือเสร็จ ตอนที่เธอกำลังจะกลับบ้าน เธอได้เห็นกระดาษโน้ตที่มีเนื้อความให้กำลังใจเธอแปะอยู่ที่กระเป๋า เธอรู้สึกดีที่มีคนเอาใจใส่เธอ หลังจากวันนั้น ทุกๆครั้งที่เอมี่เศร้า เธอมักจะได้รับกระดาษโน้ตอยู่บ่อยๆ จนเธออยากรู้แล้วว่าคนๆนั้นคือใคร เธอจึงขอคำปรึกษาจากเพื่อนของเธอ เพื่อนก็แนะนำให้เธอไปหาในตอนที่คนๆนั้นจะมาแปะโน้ตให้ เอมี่จึงตัดสินทำตามคำแนะนำของเพื่อนเธอ ในท้ายที่สุด เธอได้เห็นหน้าของบุคคลปริศนาคนนั้นแล้ว แต่เธอก็ไม่สามารถเข้าไปถึงได้ทันเวลา หลังจากนั้น เธอก็ไม่ได้รับโน้ตให้กำลังใจอีกเลย แต่สิ่งที่คนคนนั้นให้เธอกลับมาคือแรงบันดาลใจในการสร้างกำลังใจให้ตัวเอง เธอเริ่มเขียนให้กำลังใจตัวเองเหมือนที่คนคนนั้นเคยเขียนให้

Süžeeskeem Tekst

  • ฉากที่ 1
  • ฉากที่ 2
  • ฉากที่ 3
  • ฉากที่ 4
  • ไม่เข้าหัวเลย ทั้งๆที่ตั้งใจอ่านแล้วแท้ๆ ถ้าคะแนนกลางภาคไม่แย่ คงไม่มานั่งอ่านแบบนี้หรอก
  • ทั้งๆที่พยายามแล้วแท้ๆ แต่ทำไมถึงไม่ได้อะไรเลย ไม่เข้าใจเลย
  • ฉากที่ 5
  • เอมี่กำลังนั่งอ่านหนังสือด้วยความเคร่งเครียดหลังจากที่คะแนนสอบกลางภาคออกมาไม่เป็นไปตามที่หวังไว้
  • ฉากที่ 6
  • หลังจากที่เอมี่อ่านหนังสือจบแล้ว เธอจึงตัดสินใจเดินไปพักใจที่บ่อปลาซึ่งเป็นที่ประจำที่เพื่อนๆของเธอชอบมาคลายเครียดกัน
  • ฉากที่ 7
  • เมื่อมาถึงที่บ่อปลา เอมี่ตัดสินใจวางกระเป๋าหนังสือของเธอไว้ที่ศาลาใกล้ๆ
  • ฉากที่ 8
  • เอมี่นั่งตัดพ้อพร้อมด้วยความน้อยใจจนแทบจะร้องไห้
  • ฉากที่ 9
  • ทำไมจิตวิทยาเนื้อหามันยากจัง ทำไมต้่องมาเรียนอะไรที่มันซับซ้อนเข้าใจยากแบบนี้ด้วย ไม่เข้าใจเลย
  • พอเอมี่เดินกลับมาก็พบว่ามีกระดาษโน้ตสีชมพูเหน็บอยู่ที่กระเป๋าของเธอ
  • ฉากที่ 10
  • ในกระดาษแผ่นนั้นมีเนื้อหาเขียนให้กำลังใจ “สู้ๆนะ รู้ว่าอาจช่วยอะไรไม่ได้มากแต่ก็หว้งว่าจะทำให้รู้สึกดีขึ้นได้”
  • สู้ๆนะ รู้ว่าอาจช่วยอะไรไม่ได้มากแต่ก็หว้งว่าจะทำให้รู้สึกดีขึ้นได้
  • เอมี่อ่านเสร็จก็รู้สึกใจชื้นมากถึงแม้ไม่รู้ว่าคนๆนั้นจะเป็นใครก็ตาม เธอจึงเก็บกระดาษแผ่นนี้ไว้
  • วันต่อมาก็เหมือนเช่นเคย เอมี่อ่านหนังสือเงียบๆ อยู่คนเดียว
  • เธอก็มานั่งท้อแท้ใจเหมือนเดิม
  • รู้งี้น่าจะซิ่วไปเรียนนิเทศตั้งแต่แรก
  • และแล้ว เอมี่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อมีคนแปะกระดาษโน้ตสีชมพูพร้อมกับคำให้กำลังใจมาอีกแล้ว
  • ฉากที่ 11
  • เธอเก่งมากเลยนะ อ่านได้เยอะขนาดนี้ถือว่าเก่งที่สุดแล้ว
  • ฉากที่ 12
  • ฉากที่ 13
  • ฉากที่ 14
  • ในโพสอิตเขาก็ไม่ได้เขียนชื่อไว้เลยอ่ะ เราเลยอยากรู้มากๆ เลยว่าคนๆนั้นคือพวกแกว่าเราควรทำไงดี
  • คือสัปดาห์ที่แล้วตอนไปอ่านหนังสือแถวๆหน้าตึกระพีเสร็จแล้วอ่ะ เราก็ไปนั่งแก้เซ็งที่บ่อปลาตามปกติแหละ แต่มันมีใครไม่รู้เอาโพสอิตมาให้เราบ่อยมาก หลายครั้งแล้ว
  • ฉากที่ 15
  • จริงด้วย ลืมไปได้ไงเนี่ย
  • แต่เราว่าถ้าเอมี่อยากรู้ว่าคนๆนั้นคือใคร เอมี่ก็ลองไปนั่งหงอยที่บ่อปลาเหมือนเดิม พอได้ยินเสียงฝีเท้าก็ไปดูเลย เอมี่จะได้รู้ไงว่าเป็นใคร
  • เอ้อ นี่ก็เห็นด้วยกับแคลร์นะ ลองดูๆ อาจจะได้ผลๆ
  • แต่นี่คิดว่ากว่าคนนั้นๆ ไม่น่าจะมาตอบหรอก ดูลึกลับขนาดนี้ ขนาดชื่อยังไม่บอกเลย
  • เอมี่ เราว่านะ เอมี่ลองโพสถามลงไอจีดูสิ เผื่อคนๆนั้นอาจจะมาตอบก็ได้
  • ในนั้นมีเนื้อความว่า เธอเก่งมากเลยนะ อ่านได้เยอะขนาดนี้ถือว่าเก่งที่สุดแล้ว
  • ฉากที่ 16
  • ที่พวกนั้นพูดมาก็ถูกนะ เป็นไงเป็นกัน
  • เอมี่พยายามมองหาว่าคนที่มาแปะกระดาษโน้ตแผ่นนี้ให้เธอคือใคร แต่ก็ไม่มีใครอยู่แถวนั้นแล้ว
  • ฉากที่ 17
  • หลังจากวันนั้น ทุกครั้งที่เอมี่เศร้า คนปริศนาคนนั้นก็จะเหน็บไม่ก็แนบกระดาษโน้ตสีชมพูที่มีคำกำลังใจ
  • ฉากที่ 18
  • ไม่เข้าใจรีดดิ้งเลย ทำไมทำไม่ได้สักที
  • ถึงแม้ว่าเอมี่จะรู้สึกดีที่ได้กระดาษโน้ตสีชมพูเหล่านั้น แต่ความสงสัยของเธอที่มีต่อคนปริศนาคนนั้นก็มากขึ้น เธอจึงตัดสินใจเล่าให้เพื่อนของเธออย่างเอแคลร์ แมรี่และซันนี่ฟัง
  • ฉากที่ 19
  • เพื่อนของเธอก็แนะนำว่าลองโพสต์ลงไอจีดู แต่เอแคลร์แนะนำว่าถ้าเอมี่อยากรู้ว่าคือใครก็รอจนคนๆ นั้นเดินมาที่ศาลาที่เอมี่วางของไว้ก็ได้แล้วค่อยไปดู
  • ฉากที่ 20
  • เอมี่เริ่มมีสีหน้าที่ตึงเครียดขึ้นมาทันที ใจหนึ่งเธอก็อยากรู้ว่าคนๆ นั้นคือใคร แต่อีกใจหนึ่งเธอก็ไม่กล้าทำแบบนั้น เพราะกลัวว่าคนๆนั้นจะหายไป แต่เธอก็ตัดสินใจว่าจะทำอย่างที่เพื่อนแนะนำมา
  • วันต่อมา เอมี่แกล้งทำเป็นอ่านหนังสืออย่างจริงจังเหมือนเคย
  • และแกล้งทำเป็นเศร้ามานั่งที่บ่อปลาตามเดิม
  • อยากเก่งได้สักครึ่งหนึ่งของเอแคลร์จัง จะได้ไม่ต้องมารู้สึกแย่แบบนี้
  • เอมี่นั่งรอจนคนปริศนาคนนั้นเดินมา
  • เมื่อคนปริศนาคนนั้นเดินไปที่ศาลาแล้ว เธอจึงรีบวิ่งตามเขาไป เธอได้เห็นหน้าเขาแล้ว แต่เธอดันสะดุดล้มทันทีก่อนที่จะได้เข้าถึงตัวเขา เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมา ก็พบว่าคนๆนั้นหายไปแล้ว
  • ฉากที่ 21
  • ฉากที่ 22
  • ฉากที่ 23
  • ฉากที่ 24
  • ฉากที่ 25
  • หลายสัปดาห์ผ่านไป เอมี่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่เหมือนเดิม แต่เธอกลับดูมีความสุขมากขึ้นกว่าเก่า
  • เมื่อเธออ่านหนังสือเสร็จ เธอจึงหยิบไดอารี่ขึ้นมาเขียน
  • เอมี่เริ่มเล่าว่า หลังจากวันนั้นเธอก็ไม่เจอคนปริศนาคนนั้นอีกเลยทุกครั้งที่เธอเศร้าจากการอ่านหนังสือ ไม่มีกระดาษโน้ตจากเขาอีกแล้ว แต่เขาก็เป็นแรงผลักดันให้เธอเริ่มสร้างกำลังใจด้วยตัวเองด้วยการเขียนโน้ตแบบที่เขาเคยทำ เพราะเธอไม่อยากรู้สึกแย่ในทุกๆวันที่อ่านหนังสือเสร็จ และรอโน้ตจากเขาไปตลอด
  • เอมี่เขียนต่อ แต่ฉันก็อยากขอบคุณเธอมากเลยนะ ที่ช่วยให้ฉันสร้างกำลังใจในการต่อสู้กับทุกอย่างด้วยตัวเอง ขอบคุณมากนะ ถ้าเราได้คุยกันเราคงได้เป็นเพื่อนที่สนิทกันมากแน่ๆ
  • จากนั้น เอมี่ก็หยิบกระดาษโน้ตสีชมพูแผ่นเล็กๆ ขึ้นมาแปะ โดยเขียนว่า เธอเก่งที่สุดแล้วเอมี่ เธอทำได้ดีแล้ว ก่อนที่จะเขียนทิ้งท้ายไว้ว่า Stay Gold, Amy.
Loodud üle 30 miljoni süžeeskeemi