W zgromadzeniach mogli uczestniczyć wszyscy wolni dorośli obywatele płci męskiej. Głosy bogatych liczyły się zwykle bardziej niż biednych. Zgromadzenia wybierały sędziów i uchwalały prawa. To była forma demokracji bezpośredniej.
Sędziowie byli wybierani i często przenoszeni z niższych urzędów do wyższych. Byli kwestorzy, edylowie, trybuny plebsu i pretorów. Dwaj najwyżsi konsulowie przewodzili państwu, wojsku i byli najwyższymi sędziami.
Senatem byli najbogatsi i najbardziej znani starsi rzymscy mężczyźni, często byli sędziowie. Senatorów wybierał urzędnik zwany Cenzorem. Pomogli uchwalić prawa, kontrolować politykę zagraniczną i rządowe pieniądze.