Si Mathilde ay may taglay na kagandahan subalit siya'y ipinanganak na mahirap at ang kaniyang napangasawa ay isang manunulat na maliit lamang ang kita.Puro reklamo si Mathilde sa kanyang buhay dahil para sa kanya hindi ito ang kanyang buhay.Kaya't nang minsan silang maimbitahan sa sayawan ay hindi siya nasiyahan.Mathilde:Nais kong dumalo sa isang sayawan ngunit wala akong magarbong damit na susuotin.
Upang mapayag, binilhan siya ni G. Loisel ng magarbong bestida at nagtungo siya kay Madam Forestier upang humiram ng isang kuwintas dahil nagnanais siyang magbigay-pansin sa okasyon.
Sa pagdating ng okasyon, ang kagandahan ni Mathilde ay nangibabaw, ngunit sa hindi inaasahan, nawala niya ang kuwintas na hiram. Hindi na nila ito natagpuan, kaya't napagpasyahan nilang palitan ito ng isang magkatulad na mamahaling alahas.Mathilde:Ano na ang gagawin ko ngayon?...
"O, kahabag habag kong Mathilde! Ang ipinahiram kong kwintas sa'yo ay imitasyon lamang, ang halaga noon ay limaang daang prangko lamang."
Nakahanap sila ng kapareho ngunit sa sobrang mahal nito'y kung kani kanino sila nanghiram hanggang sila'y mas maghirap na naging sanhi ng pagkawala ng kagandang taglay ni Mathilde.G loisel: Makakahanap din tayo mahal ng kapareho ng kwintas,wag ka mag-alala
Isang araw, nakita ni Mathilde si Madam Forestier na kasama ang isang batang babae. Agad siyang nagpakilala, at naging sanhi ito ng pagtataka ni Madam Forestier. Sa puntong iyon, nag-umpisa si Mathilde na magkwento kung ano ang nangyari sa kwintas.
Si Madam Forestier ay labis na nagulat sa kwento na ibinahagi ni Mathilde. Siya'y napag-alaman na ang kuwintas na hinihiram ni Mathilde ay isang imitasyon lamang. Nahabag si Madam Forestier dahil sa kanyang pagpapahiram, na walang kamalay-malay na ang kuwintas ay hindi totoong ginto.Natuto ng makuntento si Mathilde sa buhay na meron siya.Namuhay sila ng masaya at masagana .