Labis ng nakakapangamba ang labanang ito dapat na tayong kumilos at bigayang aksyon ito. Nabibitag na tayo ng mga kalaban.
Nauunawaan ko ang iyong pakiramdam. Dahil tayo ay para lamang isang piyesa sa isang laro na nilalaro ng mga taong hindi kailanman haharap sa mga bunga ng kanilang mga desisyon.
Tama ka, ngunit bakit hindi pa gawan ng aksyon ano to mamamatay tayo ng dahil sa kagagawan nila? Oo alam kong tungkulin nating paglingkuran at protektahan ang bayan pero bakit ganito walang kilos, walang aksyon?Para saan pa?
Marahil para sa ilusyon ng seguridad, pero sa anong luho?anong gastos? Kailangan ba munang maraming mawala bago magkaroon ng kapayapaan?
Alam mo tama ka eh palagi kang tama pero hindi ba dapat nagsisimula ito sa pakikipag-usap at pagkakaunawaan, sa pag-unawa na sa likod ng bawat uniporme, may isang tao na may mga pangarap, takot, at pangarap, katulad natin.
Tama ka, ngunit bakit hindi pa gawan ng aksyon ano to mamamatay tayo ng dahil sa kagagawan nila? Oo alam kong tungkulin nating paglingkuran at protektahan ang bayan pero bakit ganito walang kilos, walang aksyon?Para saan pa?
Tumpak ka dapat na nating pasimulan ang pagbabago at kapayapaan tumatakbo ang oras maraming tao ang nawawala.
Tama kayong dalawa ng matapos na at magkaroon na ng kapayapaan sa parehong bansa
Marahil oras na para lingunin nati ang isa’t isa maging ang ating mga kalaban at tignan natin sila bilang mga ka layado ng sa gayon unti-unti ng magkaroon ng pagbabago diba?