Mito honek kobazulo batean jaio ziren pertsona batzuen istorioa kontatzen digu eta ez dira inoiz kobazulotik kanpo atera eta horregatik ez dute kanpoko mundua ezagutzen.
Txikitatik soilik itzalak ikustera ohituta gaude eta iluntasunaren erdian bizi gara.
Bere bizitza osoa daramate kanpoan gertatzen denaren itzalak ikusten eta argi horren iturri erreala ez dute ezagutzen. Gainera, uste dute ez daudela beraiek bezalako pertsonak.
Itzalak suari esker proiektatzen dira eta aurretik pasatzen dira engainatzen gaituzten irudiak.
Haietako bat kobazulotik ihes egitea lortzen du eta gogo asko ditu kanpoan dagoena ezagutzeko bere bizitza osoan hori egiteko izango duen aukera bakarra delako.
Benetazko mundua ezagutu zuenean, konturatu zen bere bizitza ez zela erreala izan eta eguzkia egia absolutu bat bezala ikusi zuen.
Nahastuta nago, ez dakit nola ez naizen konturatu; denbora guzti honetan engainatu egin nautela mundu hau ezagutzeko aukera ez izateko.
Kobazulora bueltatu zen, bere adiskideari kanpoan ikusi zuena kontatzeko eta gezurrez betetako bizitza bat daukatela azaltzeko. Baina, ez zion sinistu eta kobazuloan geratzea erabaki zuen.
Lagundu nahi dizut hemendik ateratzen benetako mundua ezagutu behar duzulako.
Ez naiz zurekin inora joango, bakarrik gezurrak esaten dituzulako eta bizi garen mundu hau guztiz erreala delako.
Mito honetan Platonek azaldu nahi diguna da jende asko ezjakintasuean bizi dela eta arrazoi honengatik ez dituztela beste ikuspuntu batzuk onartzen , iritzi hobeak eta ezberdinak izateko helburuarekin.