Nagkaroon kami ng maliit na photoshoot, kasama ng tita at tito ko. Pagkatapos ng isang oras, pinayagan na kami pumasok sa parola. Natakot ako na baka mahulog ako, malakas na nga ang hangin, tapos mukhang madulas ang sahig. Pero kinaya pa rin namin.
TAY, naiwan ko bag ko sa resort.
Hay nako, kunin natin.
Tinawag kami ni Papa at Lola, sabi nila oras na umuwi. Ayaw kasi magmaneho si Papa sa gabi, tapos nag-alala si Lola sa kanyang manok na hindi niya napakain.
Nandito lang pala.
Tinanong kami ni papa kung handa na ba kaming lahat at kamusta ang araw namin. Sinabi ko lang handa na tapos naging masaya talaga araw ko.
Paalam na sa inyong lahat, sana may natutuhan po kayo sa anekdota ko.
Pero doon ko pa naalala yung bag na dinala ko. Bumalik pa kami sa resort dahil sa katangahan ko. Galit silang lahat, pero napatawa lang si Lola sa akin.
Nakalimutan ko saan ko yun nilagay. Pero naalala ko na malapit sa malaking bato.
Natuto akong maging aktibo, maging laging handa, tanggapin ang responsibilidad nadulot sa mga aksyon ko at ayusin ang aking mga pagkakamali. At yan ang wakas ng aking anekdota.