Kabanata 7
نص القصة المصورة
- Umalis siya sa gubat at lumuwas ng Maynila na maysakit at gulanit na damit. Nais niyang pasagasa sa mga karuwahe dahil sa hirap at gutom.
- naisipan ng professor na Dominiko ang pagtanong kay Basilio na akala niya’y tanga upang magpatawa sa klase. Natugon ni Basilio ang tanong na parang loro sa pagsagot.
- Paliit na ang buwan kaya’t paaninaw niyang tumungo sa libingan ni Sisa, ang kanyang ina. Ipinagdasal niya ang kaluluwa ng kanyang ina ng nakaraang may 13 taon.
- “Bakit pa tatanugin ito’y di naman nakapag-papatawa sa klase?”
- Pinalipat si Basilio sa Ateneo Municipal, Nakasulit siya at kumuha ng medisina. Pagkatapos, naging matiyaga at masigasig sa pag-aaral si Basilio.
- Natagpuan niya sina Kapitan Tiyago, Minaliit si Basilio dahil sa luma at gulanit na suot ngunit lagi siyang nagsasaulo ng mga leksyon
- Ito ang taong tumulong sa paglilibing sa kanyang ina at sa pagsunog sa isa pang lalaking doon namatay.
- Tinuligsa ni Simoun ang mga pangkat na naghahangad luminang sa wikang Kastila
- “Sino sa dalawang lalaking ito ang namatay o ang buhay na nagbubuhay Simoun – ang si Ibarra?”
- “Ang Kastila kailanman ay di magiging wikang pangkalahatan sa bayang ito
- “Sino ako sa palagay mo?”
- “Gayunman, hindi ko marahil pagsisihan na ika’y di ko patayin.
- Nagpatuloy si Simoun ukol sa kilusang ibinusod ng kabataan. Bukod sa isang pag-aaksaya ng panahon ay nilinlang ninyo ang bayan sa pag-asa sa wala at tinutulungan
- Inamin ni Simoun na siya nga si Ibarra. Isinalaysay nito ang pagkakapaglibot sa buong daigdig upang magpakayaman.
- “Ayaw silang matulad kayo sa mga Kastila? Napakabuti!
- “Basilio, ika’y naghahawak ng isang lihim na maaring magpangayaya sa akin
- “Kayo’y nakalilimot na habang ang isang bayan ay may sariling wika
- “Kayo po’y isang taong mahal sa akin, kayo’y ipinalalagay ng lahat, matangi sa akin
تم إنشاء أكثر من 30 مليون من القصص المصورة